Nog niet zo heel lang geleden was TSC een opleidingsclub om trots op te zijn. Een vereniging met een duidelijke structuur, een duidelijk plan en met een duidelijk doel om de spelers van TSC op te leiden en steeds weer wat beter te maken. Als ik op dit moment naar de vereniging kijk dan zie ik een stuurloze HJO, die zich met van alles bemoeit maar zijn kerntaak niet uitvoert. Natuurlijk zie ik een wel dat er geïnvesteerd wordt in trainers en dat zij diploma’s halen, maar in de praktijk zie ik niet dat de jeugdige TSC’er beter van wordt. De tamboers en pijpers van de TSC jeugdopleiding maken veel herrie, maar wat er achteraan komt is maar een treurig geheel… Op dit moment zie ik vooral een stilstand. En… Stilstand is achteruitgang!
Waar zijn de spelprincipes van de vereniging (in tegenstelling tot het eigenzinnige systeem van de trainer), waar zijn de linietrainingen, waar is de persoonlijke aandacht voor spelers. Waar zijn de linietrainingen gebleven. Waarom geen selectietrainingen meer doen. Spelers opleiden is meer dan alleen maar groepsoefeningen doen, waarbij de meeste stil staan, of het doen van rondo’s en partijtjes…
Onze vorige HJO werkte met jaarplannen, procedures, werkinstructies oftewel een heel duidelijk kwaliteitssysteem en had een hele degelijke basis waar de gehele TSC jeugdopleiding op rustte als een huis. Het was fantastisch samenwerken met een gedreven TSC’er en het TSC gevoel is iets wat de huidige HJO vreemd is. Van de degelijke TSC jeugdopleiding is helemaal niets meer van terug te zien. Onze huidige HJO blijft beweren dat er helemaal niets was, maar de waarheid ligt niet in het midden maar aan de andere kant van het spectrum…
Als HJO is deze, misschien wel goedwillige persoon, niet te vertrouwen. Er is geen sprake meer van een leugentje, maar een lange serie van leugens om mensen in een kwaad daglicht te zetten en zichzelf bijzonder te maken. Het vertrouwen dat ik met vrijwilligers heb opgebouwd over de jaren zorgt er voor dat ze open en eerlijk tegen mij blijven en dat ik daardoor hoor en ook zie (whatsapps, mails) wat er over mij en anderen geschreven wordt.
Een goed voorbeeld van onzinnige spelprincipes: bij het team van mijn eigen zoon is dat hij, in zijn eentje, meteen druk moet zetten op de keeper, maar eigenlijk is het niet meer dan doelloos naar voren rennen daar de keeper de bal simpel naar links of rechts speelt en de flankaanvallers te ver van de verdedigers staan, zodat de bal makkelijk rond gespeeld wordt in de verdediging. Zou je in plaats van 1 speler met de 3 dichtstbijzijnde spelers druk zetten dan kun je de verdediger met de bal vastzetten en is de kans om de bal te veroveren veel groter. In de prezi van Rob Sestig, link hieronder, zie je de spelprincipes die werden uitgedragen en die ik nu zo mis…
https://prezi.com/0c2edor2q7ad/spelprincipes-2/#0
Ik vind het als oud verantwoordelijk bestuurder, met heel veel kennis en ervaring van hoe het zou kunnen, heel erg om te zien dat het TSC trainersgilde is verworden tot een opgeklopt geheel waar een generatie voetballers, waaronder mijn zoon en zijn team, niet echt beter van wordt. De cultuur van lievelingetjes en rare fratsen voert de boventoon…
Als ze tips willen of als ik mijn ervaring mag delen dan weten ze me te vinden. Maar gezien de manier van handelen door de verantwoordelijken en hoe denigrerend er wordt gehandeld, heb ik daar geen vertrouwen in…
