Ik ben ambassadeur geworden van KNILMolukkersExcuses.nl, een initiatief van Ad van de Kreeke in het dagelijks leven luitenant-kolonel bij het Regiment van Heutsz, maar opererend op persoonlijke titel.
Waarom, zul je je misschien afvragen?
Als oudste van de derde generatie binnen mijn familie sinds de komst naar Nederland draag ik een verantwoordelijkheid die ik niet naast me neer wil leggen. Mijn opa Adé Pascoal kwam in 1951 als KNIL-militair met zijn gezin naar Nederland. Nog vóór hij voet aan wal zette, was hij zijn functie al kwijt. Zijn reis leidde via de voormalige kampen van Staphorst en Vught, het Zeeuwse Kruiningen en de familie kwam uiteindelijk terecht in Breda. Daar groeide onze familie verder op — tussen hoop, pijn en een opgelegd zwijgen.
Vorig jaar sprak burgemeester Paul Depla namens de stad Breda zijn excuses uit. Een belangrijke stap. Er werd een monument opgericht ter nagedachtenis aan de eerste generatie KNIL-Molukkers — onze ouders, grootouders en overgrootouders. Die eerste erkenning voelde als het begin van iets wat er al lang had moeten zijn.
Maar we zijn er nog niet!
Als ambassadeur van KNILMolukkersExcuses.nl wil ik bijdragen aan bewustwording. Nog altijd weten te veel mensen te weinig over het lot van deze groep — mensen die loyaal aan het Koninkrijk vochten, maar uiteindelijk werden verraden en vervolgens decennialang genegeerd.
Mijn moeder groeide op in een systeem dat haar geschiedenis ontkende. Mijn zoon, de vierde generatie, krijgt gelukkig wél mee waar we vandaan komen. En hij draagt die trots nu al met zich mee.
Ik nodig je uit om je in te lezen, je steun uit te spreken en je stem te laten horen via de site. Zodat erkenning uiteindelijk komt van de hoogste plek: excuses van de minister-president, namens de Nederlandse staat.
